263. Pokrzyk, Katarzyna Puzyńska

Kryminalno-obyczajowej sagi o Lipowie autorstwa Katarzyny Puzyńskiej nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Aktualnie jedenastotomowa historia policjantów z północnej Polski ma sporą grupę fanów, a każda kolejna część wywołuje falę emocji wśród czytelników. Z piórem Puzyńskiej po raz pierwszy miałam okazję zapoznać się w 2016 roku, czyli dwa lata po premierze Motylka, jej debiutanckiej książki, będącej pierwszą częścią sagi o Lipowie (Prószyński i S-ka, 2014). Historia stworzona przez Katarzynę Puzyńską zrobiła na mnie piorunujące wrażenie i okazała się być stanowczo zbyt dobra na debiut! Po prawie czterech latach w moje łapki wpadła najnowsza część sagi i wiecie co? Już po pierwszym rozdziale byłam stracona.

Katarzyna Puzyńska to polska pisarka, z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na realizowaniu swojej największej pasji, czyli pisaniu. W wolnych chwilach biega, spaceruje z psem, zajmuje się kotem i jeździ konno. Uwielbia Skandynawię i Hiszpanię. Zadebiutowała doskonale przyjętą książką „Motylek”, która rozpoczyna sagę kryminalną o policjantach z niewielkiej wsi Lipowo. Seria o Lipowie to nie tylko trzymające w napięciu klasyczne kryminały psychologiczne, ale także powieści z rozbudowanym wątkiem społecznym i obyczajowym, które porównywane są do książek Agathy Christie i szwedzkiej królowej gatunku, Camilli Läckberg. Prawa do publikacji książek Puzyńskiej sprzedano do ponad dwudziestu krajów. Książka Katarzyny Puzyńskiej „Trzydziesta pierwsza” została nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii kryminał sensacja thriller. * Najprawdopodobniej najbardziej wytatuowana polska pisarka. 

We Wnykach wszyscy wierzą, że jak ktoś odwiedzi stary dwór pod lasem, to umrze. Klątwa jest nieubłagana. Dotknie każdego, kto przekroczy próg. Weronika Podgórska trafia tam zupełnym przypadkiem. Wkrótce okazuje się, że będzie musiała wrócić, i to w towarzystwie osoby, której nienawidzi. W tym samym czasie niedaleko umiera pewna staruszka. Przy jej ciele przyłapano emerytowaną komisarz Klementynę Kopp. Kopp podejrzana jest już o jedno morderstwo. Aspirat Daniel Podgórski nie wierzy w jej winę, mimo że dawna koleżanka sama przyznała mu się do wszystkiego. Policjant rozpoczyna śledztwo na własną rękę, ryzykując oskarżenie o przekroczenie uprawnień służbowych. **

Choć mam za sobą tylko pierwszą część serii, w fabułę wgryzłam się bez żadnego problemu. Jak wyżej wspomniałam, Motylek zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie, także do lektury jedenastej części podeszłam z ogromnym entuzjazmem. Szczerze mówiąc, gdy paczka (i to jaka paczka! Ogromne pudło z tajemniczym napisem) do mnie dotarła, miałam ochotę skakać z radości. Ostatni raz takie podekscytowanie dopadło mnie kilka miesięcy temu, kiedy otrzymałam od wydawnictwa Uroboros trzecią część mojej ukochanej serii Czarny Mag. Już od pierwszych stron czytelnik zostaje wciągnięty w wir akcji będącej efektem wcześniejszych wydarzeń, decyzji bohaterów oraz kaprysów losu. Katarzyna Puzyńska w charakterystyczny dla siebie sposób wprowadza odbiorcę w stan ciągłej gotowości - autorka już wielokrotnie udowodniła, że potrafi być bezwzględna dla swych bohaterów, jak i czytelników. Nasi ukochani bohaterowie, którzy na przestrzeni jedenastu tomów przeżyli wiele wzlotów i upadków, po raz kolejny powracają a autorka ponownie zaprasza nas w spaczony umysł tajemniczego mordercy - obszar wypełniony bezdusznością, okrutnością, ale także swego rodzaju otępieniem po dokonanej zbrodni. Zło czyni spustoszenie gdziekolwiek się nie pojawi. Zatruwa, niszczy, pochłania. 

Niedaleko Lipowa w miejscowości Wnyki znajduje się dworek owiany złą sławą - tamtejsi mieszkańcy wierzą, że ciąży na nim klątwa: ktokolwiek tam wejdzie, umrze. Kilkadziesiąt lat temu w stodole obok posiadłości zginął tragiczną śmiercią młody chłopak - spalił się żywcem i ponoć czasami w środku ciemnej nocy można ujrzeć jego płonącą postać na okolicznych polach. Co więcej - niektórzy ludzie twierdzą, że śmierć chłopaka nie była wynikiem nieszczęśliwego wypadku, lecz efektem działań osób trzecich. 

Pióro Katarzyny Puzyńskiej potrafi pochłonąć czytelnika na dobrych kilka godzin. To jedna z tych pisarek, która kojarzy mi się z dobrymi książkami. Wystarczy jej nazwisko na okładce i już wiem, że jako czytelnik będę w pełni usatysfakcjonowana. W jej książkach odpowiada mi klimat klasycznych kryminałów, a także szeroko rozbudowana warstwa obyczajowa, która w równie intensywny sposób oddziałuje na odbiór historii. Inteligentnie skonstruowana psychika bohaterów to kolejny niewątpliwy walor serii o Lipowie. Autorka stawia przed nami postaci niełatwe, pełne sprzeczności i autentyczności. Wśród nich znajdziemy takich, których z miejsca polubimy - ale i takich, których nie będziemy w stanie znieść. Nie ma co doszukiwać się tu dychotomicznego podziału bohaterów, gdyż każdy z nich ma w sobie trochę zła i dobra. Zupełnie jak w rzeczywistości.

Daniel Podgórski, Emilia Strzałkowska, Weronika Podgórska i Klementyna Kopp to postaci, które towarzyszą czytelnikowi od początku serii, a ich decyzje wciąż potrafią zaskoczyć i wytrącić z równowagi. Warto jednak pamiętać, że prawda nie zawsze jest taka, jak ktoś usilnie stara się nam wmówić, a zakończenie Pokrzyku jest tego wspaniałym dowodem.  

Śledztwo toczy się wielotorowo. Mamy tu kilku podejrzanych, kilka ofiar, całą masę wskazówek z przeszłości i teraźniejszości, a także więcej niż jedną osobę, która pragnie odkryć prawdę. Puzyńska w zaskakujący sposób łączy wątki, miesza przeszłość z teraźniejszością. Pojawiają się kluczowe nawiązania do poprzednich tomów. Warstwa kryminalna ekstremalnie napędza fabułę, a otoczka obyczajowa nie pozwala opaść emocjom. Co więcej - mroczna tajemnica dworku, dziwaczne upodobania jego wcześniejszych właścicieli i brutalne zbrodnie wywołują gęsią skórkę. Nie da się również pominąć postaci demonicznego klauna, który raz za czas przewija się gdzieś w tle. Zakończenie to spektakularny cliffhanger, po którym czytelnicy będą prosić autorkę o kolejny tom. 

Jestem ogromnie szczęśliwa, że udało mi się powrócić do Lipowa. Puzyńska zrobiła na mnie równie piorunujące wrażenie, co za pierwszym razem, a jedenasty tom uświadomił mi, że mam naprawdę wiele do nadrobienia. Do tej historii warto wrócić. Pokrzyk przeczytałam w ekspresowym tempie, a podczas lektury bawiłam się wprost wybornie! 

* lubimy czytać

** materiały wydawcy

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka!