26. Pieśń Shannary, Terry Brooks

Terry Brooks to amerykański autor mający na swoim koncie wiele udanych książek i serii, powstałych na podstawie filmów, jak i tych, które same trafiły na ekrany. Zajmuje się on high fantasy, czyli pododmianą gatunku fantastyki, gdzie akcja toczy się w całkowicie wymyślonym świecie, który może być również równoległym do naszego. Choć brzmi to dosyć poważnie, to w Pieśni Shannary króluje lekkość pióra. Autor perfekcyjnie lawiruje w rzeczywistości bohaterów, tak innej od naszej.   

Pradawne zło przebudziło się w zupełnie nowej postaci. Druid Allanon wraz z kilkoma śmiałkami wyrusza w podróż, by powstrzymać okrutne siły. Towarzyszy mu Brin, dziewczyna obdarzona elfimi mocami oraz jej przyjaciel Rone Leah, książe pragnący dowieść własnej wartości. Zapewne część z was w tym momencie pomyślała sobie, że to dosyć schematyczny przepis na książkę z gatunku fantastyki, ale uwierzcie mi - znajdziecie tu wiele nieszablonowości, a całą historię można określić słowem: fantastyczna i nie mam tu na myśli gatunku. Tak jak wspominałam na początku, Pieśń Shannary to fantastyka z krwi i kości, ale napisana w sposób lekki i przejrzysty. Plastyczne, bogate opisy świata stworzonego przez autora oczywiście są obecne, lecz w żaden sposób nie wpływają negatywnie na lekturę. Rzadko kiedy zdarza się, by opisy były silną stroną książki i dlatego Pieśń Shannary pod tym względem przegania większość pozycji z tego samego gatunku. 

Terry Brooks stworzył magiczny świat na miarę tolkienowskiego Śródziemia. Byłam i wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Trylogia Miecz Shannary w ekspresowym tempie stały się jedną z moich ulubionych serii z gatunku fantastyki, a przeczytałam dopiero jedną część i to w dodatku ostatnią. Na szczęście historia została stworzona w taki sposób, że zaczynając od końca prawie tego nie odczuwałam. Z poprzednich części (Miecz Shannary oraz Kamienie Elfów) pojawiają się tylko krótkie wzmianki. Akcja głównie skupia się na losach Druida Allanona, Brin oraz Rone'a Leah. Jednocześnie czytelnik podąża śladami młodszego brata Brin - Jaira, który przeżyw niemniej niesamowite przygody. Jair od początku zdobył moją sympatię i dlatego z większą radością śledziłam jego losy. Kolejną postacią, którą szczególnie polubiłam był Krzywulec - zuchwały gnom tropiciel obdarzony ciętym językiem i specyficznym charakterem. Warto wspomnieć również o Brin - podziwiałam jej odwagę i oddanie. Choć przedstawiona historia sięga daleko poza granice rzeczywistości, to mogłam się z nią utożsamić. Autor przygotował dla czytelnika istną mozaikę bohaterów i istot oraz obdarzył ich nietuzinkowym charakterem. Bardzo przypadł mi do gustu również humor jaki panuje w książce. Po high fantasy raczej nie mogłam się spodziewać zabawnych dialogów, a jednak się pojawiły. 

Imponującym faktem jest, iż cykl Shannary składa się z 25 książek. Autor rozbudował świat Czterech Krain i tchnął życie w swoje dzieło. Jak sama nazwa mówi, świat stworzony przez Brooksa składa się z czterech krain, których nazwy pochodzą od położenia: Nordlandii, Eastlandii, Sudlandii i Westlandii. Każda kraina jest zamieszkała przez inną rasę. Sudlandia jest zamieszkana głównie przez ludzi, Westlandia przez Elfy, Eastlandia jest podzielona przez krasnoludy i gnomy, którzy prowadzą ze sobą starcia, z kolei Nordlandia należy do Trolli. Terry Brooks nadał każdej rasie indywidualne cechy, atrybuty oraz styl bycia.  Świat, który zastajemy w Pieśni Shannary chyli się ku końcowi. Potężne siły zła odrodziły się, by zgładzić z ziemi wszystkie istnienia. Upiory Mord, utkane z ciemności wypełzły z mroku, by przejąć kontrolę nad światem i tylko jedna osoba może je powstrzymać. Kto? Tego przekonacie się sięgając po tę powieść.    

Czytając opinie na temat poprzednich tomów, jak i całej trylogii Miecz Shannary byłam niesamowicie zaskoczona... w negatywny sposób. Wiele osób wypowiada się krytycznie, ciska gromy na styl autora - to, że raz mamy wartką akcję, za chwilę totalną nudę. W ostatniej części tego nie zauważyłam. Oczywiście jak w każdej powieści pojawiały się momenty mniej porywające, ale w moim odczuciu w Pieśni Shannary Terry Brooks zachował równowagę i choć fabuła nie jest niepowtarzalna, bo tego typu historię o grupce śmiałków ratujących świat można często spotkać w fantastyce czy science fiction, to ostatnią część trylogii oceniam bardzo pozytywnie. Nie zostałam zanudzona przez rozlazłe opisy przyrody i nie zostałam przytłoczona przez nadmiar akcji, a sięgnięcie po poprzednie tomy trylogii stało się moim priorytetem. 

ocena: 8/10

Za egzemplarz serdecznie dziękuję wydawnictwu Replika!