TEA BOOK TAG

Nie byłabym sobą, gdybym przeszła obojętnie obok tagu, którego pytania oparte się na odmianach herbaty, bowiem ten napój wprost uwielbiam - a już szczególnie w zimie. Drogi czytelniku, zanim przeczytasz moje odpowiedzi, przygotuj sobie filiżankę ulubionej herbatki.  

1. Czarna herbata, czyli mój ulubiony klasyk

Uwielbiam literaturę klasyczną i często na moim blogu pojawiają się ich recenzje. Gdybym miała odpowiedzieć na to pytanie rok temu, śmiało stwierdziłabym: Duma i uprzedzenie, Jane Austin. Jednak przez ten rok coś się zmieniło - przeczytałam Hrabiego Monte Christo autorstwa Aleksandra Dumasa. Także aktualnie moim ulubionym klasykiem jest właśnie Hrabia Monte Christo. Dwa grube tomiszcza mogą przerazić czytelnika, ale uwierzcie mi - warto sięgnąć po ten klasyk.

2. Zielona herbata, czyli książka tak nudna, że przy jej czytaniu zasnęłam.

Oceniając z perspektywy czasu, to nudne było Między książkami Gabrielle Zevin. Wiem, wiem.. wiele osób zachwyca się tą książką, ale ja do nich nie należę. Czegoś mi w tej historii zabrakło - a może nie w historii, tylko w stylu autorki? Ciężko stwierdzić. Średnia lektura. Inne nudne książki, które miałam ,,przyjemność'' poznać to choćby Krzyżacy (nie ujmując temu dziełu wartości oczywiście).

3. Czerwona herbata pu-ehr, czyli książka, w której bohaterowie ciągle się przemieszczają.

To pytanie chyba sprawiło mi najwięcej trudności i dlatego zostawiłam sobie je niemal na koniec. Może W pierścieniu ognia, czyli druga część mojej ukochanej trylogii Igrzyska śmierci Suzanne Collins. Po wygranej Katniss i Peeta wyruszają w tourneé po wszystkich dystryktach. Na pewno jest tutaj bardzo dużo przemieszczania się. 

4. Herbata oolong, czyli książka, której poświęca się zbyt mało uwagi.

Moi drodzy, Dziewczyna z pomarańczami. Klikając na tytuł zostaniecie odesłani do mojej recenzji tej wspaniałej, wzruszającej, poruszającej i dającej do myślenia cieniutkiej książeczki! Dziewczyna z pomarańczami to 140-stronicowa historia, która na pewno zapadnie wam w pamięci. Przeczytałam ją ponad dwa lata temu, a wciąż pamiętam o czym była, wciąż mój żołądek robi fikołka.   

5. Biała herbata, czyli książka niezasłużenie popularna.

Ohohoho. No to teraz będzie. Wierna, czyli trzecia i ostatnia (dzięki Bogu) część Niezgodnej. Nie pamiętam już co tam się działo, bo nawet nie dokończyłam tej książki, ale było źle - bardzo źle. Wyobraźcie sobie, że przeczytałam z zapałem pierwszą część (było bardzo dobrze), potem drugą (gorzej, ale znośnie), i w końcu sięgnęłam po finał tej historii i... i było tak źle, że NAWET JEJ NIE SKOŃCZYŁAM. Przeżyłam wtedy ogromny zawód. 

6. Herbata yerba mate, czyli książka przy której trzeba przebrnąć przez pierwsze rozdziały, aby akcja się rozwinęła.

Bardzo dużo mamy takich książek. Jest tak choćby w przypadku wspomnianego przeze mnie Hrabiego Monte Christo. Aktualnie czytam Szklany Tron i również musiałam przebrnąć przez pierwsze rozdziały, aby akcja nieco przyśpieszyła i mnie wciągnęła. Wspomnę tu również o Diabelskim Walcu, thrilleru psychologicznym, który bardzo polecam. 

7. Herbata ziołowa, czyli książka, którą czytano ci na dobranoc, gdy byłaś mała.
Baśnie. Mało oryginalna odpowiedź, ale gdy byłam mała mama często czytała mi różnorakie baśnie na dobranoc. Zawsze chętnie ich słuchałam. Do dziś mam swoje ulubione.

8. Herbata owocowa, czyli moja ulubiona lekka książka.

Tutaj pozwolę sobie wymienić dwie książki. Psiego najlepszego. autorstwa W. Bruce Camerona oraz Linia serc Rainbow Rowell. Obie bardzo lubię i bardzo miło wspominam. Kiedyś na pewno do nich powrócę. 

9. Iced tea, czyli książka, która zmroziła mi krew w żyłach.

Naturalnie napisałabym Cmętarz Zwieżąt Kinga, ale ze względu na to, że zawsze gdy pojawia się pytanie w tym stylu, wymieniam tę książkę to postaram się być oryginalna. Kilka lat temu pożyczyłam się od sąsiadki cieniutkiej książeczki z jasną okładką w twardej oprawie (no dobra, sama mi ją wcisnęła). Tytuł jej brzmiał Wampir z Ropraz. Opowiada ona historię małego miasteczka, w którym dokonano makabrycznego odkrycia - ktoś rozkopał grób i sprofanował ciało młodziutkiej Rose. Opisy są bardzo szczegółowe. Niejednokrotnie odkładałam tę książkę przerażona i zniesmaczona. Wampir z Ropraz zdecydowanie zmroził mi krew w żyłach! Brrr.