200. Piorun, Angel Payne

Piorun, czyli moje największe... guilty pleasure. Podczas lektury zadziwiłam samą siebie bardziej niż imponująca i wybujała fantazja autorki, ponieważ pierwsza część serii o superbohaterze naprawdę całkiem mi się spodobała - pomimo fabuły zbudowanej na seksie, wzmocnionej pseudo-dramatyzmem, i nawet pomimo głównej bohaterki, której myślenie przychodziło tak trudno, że wszystko trzeba było jej powtarzać dwa razy. Ta książka jest tak zła, że aż dobra. Wciąga, w pewien sposób pozwala odpocząć umysłowi (bo kompletnie nie wymaga myślenia, a wręcz przeciwnie - myślenie podczas tej książki jest niemile widziane), a przede wszystkim bawi. 

Angel Payne to  autorka bestsellerowych romansów, współpracowała z czterema różnymi wydawnictwami, publikuje też niezależnie. Uwielbia koncentrować się na gorących historiach, gdzie bohaterami są niezapomniani faceci w typie apla i kobiety, które ich kochają. Jest autorką wielu poczytnych cykli, w tym serii Suited for Sin, sagi o Cimarronach, serii Temptation Court, serii Secrets of Stone (z Victorią Blue), cyklu historycznego Lords of Sin oraz popularnej serii WILD Boys Special Forces i wielu innych książek, między innymi powieści z cyklu Zmysłowa Dziewczyna. Obecnie pełni funkcję wiceprezeski jednej z sekcji stowarzyszenia Romance Writers for America. Mieszka w Kalifornii Południowej z mężem, który jest jej bratnią duszą, i śliczną córeczką. Uwielbiają całą rodziną podróżować po świecie, poznawać nowe miejsca i brać udział w popkulturowych festiwalach. *

Pracuję na nocną zmianę w pięciogwiazdkowym hotelu w centrum Los Angeles, często więc natykam się na różnych dziwaków. Nic jednak nie mogło mnie przygotować na noc, kiedy poznałam Pioruna. Uratował mi życie. Teraz jest moim superbohaterem – ogierem, któremu mam ochotę podziękować o wiele bardziej kreatywnie niż głupim pocałunkiem w policzek. Szkoda tylko, że w prawdziwym życiu jest też Reece’em Richardsem, moim cholernie przystojnym szefem. Reece unika zobowiązań z powodu swojej diabolicznej byłej dziewczyny i światowego imperium zła, a także dlatego, że musi ocalić miasto przed wariatką gotową zniszczyć wszystko, co pokochał. Jest jednak coś jeszcze, co może wpłynąć na wszystkie te plany. Moje serce… **

Już sam opis tej książki mówi sam za siebie - drogi czytelniku, na nic mądrego się nie nastawiaj. Piorun to historia, do której trzeba podejść z dystansem, a podczas lektury niejednokrotnie przymrużyć oko - a najlepiej czytać z jednym zamkniętym. Angel Payne swą serią o superbohaterze na zagranicznym rynku zrobiła swego rodzaju furorę - wystarczy wejść na goodreads i przeczytać opinie czytelników (a właściwie czytelniczek), by przekonać się, że Piorun podbił kobiece serca. Niestety w Polsce wywołał wręcz przeciwny efekt - szok, oburzenie, zniesmaczenie. Ale dlaczego? Pióro autorki nie jest gorsze od niektórych poczytnych autorek literatury erotycznej, a bohaterowie wcale nie gorzej skonstruowani - są równie płytcy i banalni, co większość dobrze nam znanych. Co do fabuły - cóż, tak samo niezbyt wymagająca i zbudowana na gorących i podobnych do siebie aktach miłosnych. Jest tylko jeden element niezgodny ze schematem, który tak bardzo uwielbiamy, czyli oryginalny pomysł stworzenia związku pomiędzy szefem w stylu samca alfa i seksownej pracownicy, kompletnie nie zainteresowanej jego pieniędzmi - a mianowicie... zaraz się dowiecie. Zapewne większość z was zetknęła się już z motywem zakazanej relacji na linii szef-pracownica - nie da się ukryć, że jest to jeden z najbardziej oklepanych scenariuszy, jednakże Angel Payne wyposażyła swego głównego bohatera serii Bolt w coś, z czym w literaturze kobiecej raczej rzadko mamy do czynienia, czyli... super-moce. Tym sposobem Piorun ze zwykłego i niewyróżniającego się erotyka, stał się przedstawicielem erotyka paranormalnego - niebezpiecznej hybrydy, którą albo pokochasz, albo znienawidzisz. Ja pokochałam... i właściwie sama nie wiem, co mam przez to myśleć o sobie. Nie jest to książka w moim stylu, a zazwyczaj jestem dużo bardziej wymagająca, jeżeli chodzi o kreację bohaterów, czy warstwę fabularną. 

Piorun to początek wielotomowej serii, opowiadającej o losach Reese'a Richardsa - marnotrawnego syna, dla którego liczyła się tylko dobra zabawa, łatwe dziewczyny i szybkie samochody, jednakże przez własną nieroztropność trafił w ręce szaleńców, którzy uczynili go czymś - kimś na wzór superbohatera. Jeżeli chodzi o żeńską główną bohaterkę, to nie mam nic dobrego do powiedzenia na jej temat. Mdła i nieco przygłupia. Choć szata graficzna pierwszej części całkiem przypadła mi do gustu, to nie ukrywam, że bardzo żałuję, że wydawnictwo Edipresse nie pozostało przy oryginalnych okładkach. 

Poprzez niesamowity wątek paranormalny odnoszący się do tożsamości głównego bohatera, książka zyskuje zupełnie nowy poziom na tle innych przedstawicieli literatury erotycznej. Piorun w pewien sposób przypomina historię Supermana czy Spidermana, ale jest zdecydowanie bardziej pikantny - niczym pizza diabolo przyprawiona sosem Carolina Reaper. Angel Payne nie stworzyła kolejnego seksownego samca alfy, lecz superbohatera, który potrafi wykorzystać swoje wyjątkowe moce również i... w łóżku. Pasja, pożądanie i spora dawka niezobowiązującego humoru to elementy, które towarzyszą czytelnikowi od samego początku. Naprawdę nie sądziłam, że ta książka mi się spodoba - i właściwie wciąż nie wierzę, że spodobała się aż tak bardzo. Jednakże nie da się ukryć, że nie jest to literatura górnolotna i obfituje w mniej lub dużo bardziej żenujące momenty (a w szczególności pierwsze zbliżenie głównych bohaterów), które nasuwają czytelnikowi na usta pytanie Co jest grane? Nie zmienia to jednak faktu, że podczas lektury Pioruna nawet dobrze się bawiłam i naprawdę nie wiem jak to możliwe. Chyba coś jest ze mną nie tak...

* opis wydawcy

** opis wydawcy

Za egzemplarz serdecznie dziękuję wydawnictwu Edipresse Książki!