112. Tancerze burzy, Jay Kristoff

Książka autorstwa australijskiego autora, która okazała się być kompletnym zaskoczeniem oraz... moim dotychczasowym odkryciem literackim tego roku! Wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem tego, co przeczytałam i pluję sobie w twarz, że zrobiłam to tak późno, bowiem pierwsze  polskie wydanie Tancerzy burzy pojawiło się już w 2013 roku i naprawdę - zasługuje na znacznie większe uznanie! 

Jay Kristoff urodził się w Perth (Australia) w 1973 roku. Aktualnie mieszka w Melbourne. Jest to bestsellerowy autor książek z gatunku literatury fantastycznej oraz science fiction. Spod jego pióra wyszła wspaniała trylogia steampunkowa Wojna Lotosowa (The Lotus War), w skład której wchodzą Tancerze burzy, Bratobójca, Głosząca kres, opublikowana w internecie nowelka Praying for Rain, będąca dodatkiem do trylogii;  seria Nibynoc (The Nevernight Chronicle): Nibynoc, Bożogrobie, DarkDawn (premiera w tym roku); stworzone wraz z Amie Kaufman cykle Illuminae (Illuminae, Gemina, Obsidio), Andromeda, seria Lifel1k3. Kristoff w swych dziełach porusza takie tematy, jak: przyjaźń, więzi rodzinne, miłość, strata oraz zdrada. Autor za pomocą pióra wyraża swoje przekonanie, że zwycięstwo bez poświęcenia jest nic nieznaczące. 

,,Śmierć jest łatwa. Każdy potrafi rzuć się na stos i zostać szczęśliwym męczennikiem. Prawdziwa próba to znieść cierpienie, które towarzyszy poświęceniu."

Japonia. Yukiko żyje w świecie wysp Shimy, zatrutym przez wszechobecny przemysł krwawego lotosu. Produkt ten jest środkiem władzy i funkcjonowania szogunatu. Otumania i uzależnia ludzi sprawiając, że nie dostrzegają tyranii, bezwiednie kłaniają się mordercy i despocie. Szesnastolatka należy do klanu Kitsune - Lisa, obdarzonych umiejętnościami łowieckimi. Jest córką Masaru, słynnego Czarnego Lisa, który niegdyś zabił ostatnią nagaradżę - mityczne stworzenie pochodzące z Krainy Ciemności - Yominokuni. Szogun Shimy, Yoritomo zleca swemu najlepszemu łowcy misję schwytania bestii, która powszechnie jest uważana za wymarłą: arashitorę. Masaru na łowy zabiera swych kompanów oraz jedyną córkę: Yukiko. 

Zanim sięgnęłam po Tancerzy burzy, jedyną książką, której miejsce akcji znajduje się w Japonii były słynne Wyznania gejszy. Nie jestem fanką kultury dalekiego wschodu, (a przynajmniej nie byłam) niezbyt się w nią zagłębiałam, także ta książka była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Początkowo trudno było mi się odnaleźć w steampunkowej rzeczywistości, w której autor pomieszał japońską mitologię z nowoczesną technologią, umieszczając swą powieść gdzieś pomiędzy przeszłością i przyszłością. Jay Kristoff częstuje czytelnika sporymi porcjami informacji z zakresu historii, kultury i tradycji wysp Shimy, lecz jednocześnie wrzuca go na głęboką wodę. Pomysł autora śmiało można nazwać nowatorskim, gdyż Tancerze burzy to świeży powiew w literaturze fantasty - odważny, nieszablonowy, nietrzymający się barier czasowych - jak wcześniej wspomniałam, Kristoff wymieszał przeszłość z przyszłością. Z jednej strony mamy bestie, demony i bóstwa z japońskich mitów, z drugiej niezwykle rozwiniętą technologię. W swej powieści autor zwraca uwagę na charakterystyczne elementy ubioru i oręża japońskiego, często sięgając po rodzime nazwy tychże detali - na szczęście polska redakcja zadbała o czytelników, wstawiając na końcu książki słowniczek z istotniejszymi terminami japońskimi.     

,,Ludzie, którzy nienawidzą pieniędzy, sami ich nie mają. Ludzie nienawidzący władzy są jej pozbawieni.''

Tancerze burzy to mroczna wizja świata, w którym władza przejęła kontrolę nad ludem za pomocą krwawego lotosu - toksycznej rośliny uprawianej przez mieszkańców Shimy. Używa się go do produkcji leków, narkotyków, herbat i tkanin. Gildia Lotosu wykorzystuje go do napędzania technologii szogunatu, z kolei szogunat do otumaniania poddanych. Tylko nieliczni dostrzegają fatalne skutki krwawego lotosu. 

Wciąż żyję tą książką. Odkładałam ją z żalem i bólem brzucha spowodowanym nadmiarem emocji. Znalazłam tu wszystko, co cenię sobie w literaturze: wyraziste pióro autora, nowatorski pomysł, wartką, rozbudowaną akcję; inteligentną i autentyczną główną bohaterkę; subtelny wątek miłosny, niesamowite uniwersum stworzone na potrzeby trylogii, mające konkretny fundament historyczny. Jestem pod ciągłym wrażeniem tej powieści, a sięgnięcie po Bratobójcę to kwestia czasu - mam nadzieję, że krótkiego! Jay Kristoff postawił sobie wysoką poprzeczkę tak wspaniałym otwarciem trylogii Wojna Lotosowa. Tancerze burzy to jedna z tych nielicznych pozycji, po którą mam ochotę powtórnie sięgnąć - i to zaraz po jej przeczytaniu.

,,Fakt, że stoisz wśród tłumu, nie oznacza, że do niego należysz.''

Kreacja głównej bohaterki zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Pomimo całej tej fantastycznej otoczki Yukiko była nad wyraz autentyczna. Dzielna, odważna i świadoma brutalnej rzeczywistości. Podczas lektury mimowolnie porównywałam ją do innych bohaterek fantastycznych, choćby jej rówieśnicy, Celaeny Sardothien (Szklany Tron, Sarah J. Maas), która zabijała na lewo i prawo, nie miała skrupułów, a ludzkie odruchy pojawiały się u niej z częstotliwością czkawki, którą należało zapić, by się jej pozbyć. Dla Yukiko życie było darem, błogosławieństwem, którego nie chciała odbierać. 

Jak łatwo można się domyślić, książka ogromnie mi się spodobała i jestem pewna, że jeszcze kiedyś do niej wrócę. Póki co, mam przed sobą Bratobójcę i Głoszącą Kres. Polecam z całego serca. 

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Uroboros!