124. Tam, dokąd zmierzamy; B.N. Toler

Czy mieliście kiedyś tak, że baliście się czytać kolejnego rozdziału ze względu na ładunek emocjonalny treści? Nie jestem osobą, która płacze przy lekturze - naprawdę, może kilka razy prawie płakałam, bądź uroniłam kilka łez - ale tym razem nie obyło się bez płaczu. Ta historia nieco mnie przerosła - ostatnie rozdziały czytałam z przerwami na oddech. Musiałam dać sobie chwilę na to, by zdzierżyć treść tej książki. 

B.N. Toler to amerykańska autorka mieszkająca w stanie Wirginia. Uwielbia czytać oraz snuć własne historie. Prócz tego nie jest w stanie oprzeć się zakupom, a na jej twórczość duży wpływ ma muzyka. Ulubiona piosenka - American Pie Dona McLeana, lecące właśnie w tle. Fanka Elvisa, Johnnego Casha, Erica Churcha. Nienawidzi cebuli, lubi burzę, przeklina zbyt często i uwielbia spać do późna. Jest autorką cyklów The Healer (Healer, Hybrid, Savage), Holly Springs (The Suit, The Anchor), oraz powieści jednotomowych: Crazy Girl, Desperately Seeking Epic, To Have it All, Wrecking Ball; Tam, dokąd zmierzamy. 

,,Życie jest zbyt krótkie, by być subtelnym.''

Charlotte Acres posiada niezwykły dar, mający swe plusy i minusy - potrafi widzieć zmarłych. Przychodzą do niej po pomoc w załatwieniu niedokończonych spraw, które trzymają ich w zawieszeniu. Przypadłość ta sprawiła, że Charlotte została odrzucona przez rodzinę i przyjaciół. Wyruszyła zatem w samotną podróż, mającą na celu niesienie pomocy zbłąkanym duszom, trwającą już sześć lat - znacznie zbyt długo. W dniu, w którym Charlotte postanawia zakończyć swą tułaczkę, poznaje Ike'a McDermotta. To przystojny żołnierz, który obiecuje dziewczynie pomoc w znalezieniu swego miejsca na świecie w zamian za uratowanie jego brata bliźniaka, Georga, który po śmierci Ike'a nie jest w stanie pogodzić się z rzeczywistością. Zatapia swe smutki w alkoholu i narkotykach. Charlotte zawiera z nim umowę, która na zawsze zmieni jej życie. 

Są takie książki, których treść zostaje z nami na zawsze. Mam za sobą kilka takowych, choćby Dziewczynę z pomarańczami Gaardera. czy Linię serc Rainbow Rowell. Choć wczoraj zamknęłam tę powieść, to jestem pewna, że treść książki Toler pozostanie w moim sercu. Takich historii się nie zapomina. Nie ukrywam, że Tam, dokąd zmierzamy ma kilka wad. Po pierwsze, za dużo wulgaryzmów (ale autorka już na początku swej działalności zaznaczyła, że dużo przeklina). Ta historia zupełnie nie potrzebuje tyle łaciny. Podejrzewam, że Toler chciała poprzez to podkreślić istotność pewnych treści, zaznaczyć obecność silnych emocji, ale niestety miejscami po prostu przedobrzyła. Innym znowu razem mieliśmy bardzo dużo zdrobnień: kochanie, skarbie. Miałam wrażenie, że odbijaliśmy się od skrajności w skrajność. Kolejny minus również odnosi się do warsztatu pisarskiego, jednakże tutaj nie jestem pewna, po której stronie leży wina - autorki czy tłumaczki. Dialogi były nieco sztywne, przydługie - jakby zamiast bohaterów postawiono przed czytelnikiem kiepskich aktorów. Oczywiście uwaga ta nie odnosi się do całości, lecz do sporadycznie przewijających się momentów. Ale wiecie co? Dajmy temu spokój, bo treść i przekaz tej książki przysłania wszystko inne. Tam, dokąd zmierzamy to piękna, wzruszająca historia i nawet drętwe i długawe wypowiedzi nasączone łaciną nie są w stanie tego zepsuć. 

,,Chwile przychodzą i odchodzą; są jak szybkie przebłyski czasu. A jednak mogą mieć największy wpływ na nasze życie. Albo je złapiemy i wykorzystamy do naszych potrzeb, albo wypuścimy. Te, którym pozwalamy odejść, wiążą się z nami najsilniej - ponieważ żal jest czymś, co nigdy nas nie opuszcza."

Osoby, które czytały tę książkę pewnie wiedzą, którego bohatera polubiłam najbardziej - był to oczywiście Ike. Ten facet nie miał skazy. Ciepły, uroczy, zabawny i przede wszystkim obdarzony dobrym sercem. Jeżeli chodzi o Charlotte, to jej osoba była mi nieco obojętna. Nie miałam do niej nic, ogólnie nie wywoływała we mnie negatywnych emocji, ale z drugiej strony też nie przejawiałam do niej wyjątkowo pozytywnych. Kolejnym bohaterem, którego temat muszę tutaj poruszyć jest George. Ta postać obudziła we mnie wiele skrajnych emocji. Początkowo był mi obojętny, później działał na nerwy, a na końcu niezwykle go polubiłam. Był to bohater dynamiczny, przechodzący na oczach czytelnika metamorfozę. Charlotte, Ike i George to osoby, które zapadają w pamięci. Ich losy, które zjednoczyły się w tak niezwykłych okolicznościach, były poruszające, zajmujące i pomimo wątku paranormalnego, niezwykle autentyczne. 

Narrację można posegregować tak samo, jak bohaterów. Głównym narratorem była Charlotte, to właśnie głównie z jej perspektywy śledziliśmy wydarzenia w Warm Springs. Drugoplanowy narrator to Ike, a epizodyczny George. Książkę czyta się niezwykle szybko. Historia wciąga już od pierwszych stron. Autorka nie przynudza, a wręcz przeciwnie. Wprowadza akcję od samego początku. Mamy tutaj dużo wzruszeń, emocji i wydarzeń - niespodziewanych zwrotów akcji oraz przemyśleń bohaterów, wprowadzających nastrój sentymentalno-nostalgiczny. Tak samo jak bohaterka, czytelnik musi pogodzić się ze stratą, niemalże fizycznie ją odczuć. Sięgając po tę książkę, przygotujcie się na ogromny ładunek emocjonalny. 

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu NieZwykłe!