204. Wiedźma morska, Sarah Henning

Patronacka recenzja przedpremierowa! Wiedźma morska, czyli nowość fantasy od wydawnictwa NieZwykłego premierę będzie miała już... jutro! Jest to jedna z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie premier literackich tego roku. 

Sarah Henning jest powracającą do zdrowia dziennikarką, która pracowała nuż między innymi dla Palm Beach Post, Kansas City Star oraz Associated Press. Gdy Sarah mieszkała na południu Florydy, przeżyła pięć huraganów, co rozbudziło w niej silny szacunek do oceanu. W przerwach od pisania bierze udział w ultramaratonach, zabiera dwójkę swoich dzieci na place zabaw i spędza czas z mężem, Justinem, który od lat służy jej również za osobistego informatyka. Sarah mieszka obecnie w Lawrence, w stanie Kansas, które, mimo sporej odległości od plaży, okazuje się być całkiem fajnym miejscem. *

Wszyscy znają koniec tej opowieści. Syrena, książę, pocałunek prawdziwej miłości. Lecz przedtem była trójka przyjaciół – jedna z nich wzbudzała strach, drugi pochodził z rodziny królewskiej, a trzecia nie żyła. Po tym, jak jej najlepsza przyjaciółka, Anna, utonęła, Evie stała się wyrzutkiem w swoim małym rybackim miasteczku. Dziwolągiem. Przekleństwem. Wiedźmą. Przy brzegu zaczyna pojawiać się dziewczyna niezwykle podobna do Anny, i, mimo jej zaprzeczeń, Evie jest przekonana, że jej przyjaciółka wciąż żyje. Że jej magia okazała się nie być tak bezużyteczna, jak się wydawało. Dlatego gdy obie dziewczyny wpadają w oko – i skradają serca – dwóm czarującym książętom, Evie wierzy, że w końcu ma szansę żyć długo i szczęśliwie. Niemniej jednak jej przyjaciółka skrywa tajemnicę. Nie może zostać w Havnestadzie ani poruszać się na dwóch nogach, chyba że Evie znajdzie sposób, by jej pomóc. Teraz Evie zrobi wszystko, aby uratować człowieczeństwo swojej przyjaciółki oraz serce swojego księcia, w którym drzemie potęga jej magii, jej oceanu oraz jej miłości, aż w końcu zbyt późno odkryje prawdę, jaka kryje się za zawartą przez nią umową. **

Syreny to jedne z najbardziej enigmatycznych stworzeń mitycznych. Femme fatale, pół-kobieta, pół-ryba; piękna kusicielka o niebiańskim głosie i ostrych niczym brzytwa zębach. Nimfa morska czarująca żeglarzy swym śpiewem i urodą, a następnie wgryzająca się w ich ciało. Cóż... tym prawdziwym syreną daleko jest do disneyowskiej wersji - uroczej dziewczyny z brokatowym ogonem. Syreny można spotkać w wielu klasycznych dziełach, m.in. w Odyseji Homera, czy Legendach Warszawskich. Współcześni pisarze fantasy również chętnie umieszczają te mityczne stworzenia w swych książkach - choćby Tricia Rayburn (trylogia Syrena), czy Rick Riordan (Percy Jackson). Sarah Henning to kolejna autorka, która swoją historię zbudowała na klasycznej baśni Hansa Christiana Andersena - Małej Syrence, jednakże amerykanka poszła o krok dalej, gdyż Wiedźma morska nie jest typowym retellingiem, lecz czymś w rodzaju genezy czarnego charakteru. W Małej Syrence łotrem była Urszula, a ta książka jest historią jej upadku. 

Morze to kapryśna wiedźma. Równie dobrze potrafi złożyć pocałunek na czyichś ustach, jak i pozbawić kogoś tchu. 

Sarah Henning przenosi czytelnika do Danii, a mianowicie do Havenstadu, rybackiego miasteczka za czasów dynastii Oldenburgów - czas akcji nie jest dokładnie sprecyzowany. Główną bohaterką jest Evelyn, Evie - córka królewskiego rybaka, jedyna i najlepsza przyjaciółka księcia Niklasa; jedyna - bo cztery lat temu na oczach Evie i Nika utonęła Anna - ich trzecia część. Od tego czasu już nic nie wygląda tak samo. 

Autorka Wiedźmy morskiej wprowadza niesamowity klimat, który można dostrzec już od pierwszych stron książki. W powietrzu czuć tajemnicę, magię i... coś niedobrego. Jakieś złowieszcze fatum wiszące nad głównymi bohaterami, wyłaniające się z morskiej toni, wyglądające zza klifów. Czytelnikowi towarzyszy przeczucie, że ta historia po prostu nie może skończyć się dobrze. Dodatkowo krew w żyłach ścina zimna atmosfera charakterystyczna dla europejskich mórz. 

Książę, wiedźma i syrena. Już sami bohaterowie powieści Henning wprowadzają baśniową aurę, jednakże nie jest ona barwną, wręcz feeryczną opowieścią, lecz mroczną i tajemniczą. Wszystko rozpoczyna się od tragicznego wydarzenia, które pociąga za sobą szereg nieprzewidywalnych i zaskakujących następstw. Sarah Henning postawiła na klimat i suspens. Akcja toczy się w swoim tempie - raczej wolnym, ale wzbogaconym o zwroty fabularne i skoczną dynamikę, poprzez które autorka zmusza czytelnika do dalszej lektury - do zagłębienia się, a następnie zachłyśnięcia treścią. Retrospekcje pozwalają poznać wcześniejsze wydarzenia, oraz te dziejące się obok.  

Z niepokojem śledzimy poczynania Evie, głównej bohaterki oraz jednocześnie narratorki tejże historii. Jej decyzje nie zawsze są dobre i przemyślane, gdyż często kieruje się sercem przepełnionym bólem i poczuciem winy po śmierci przyjaciółki. Evelyn była tą, która przeżyła dzięki Niklasowi. Przeżyła kosztem Anny, czego nie może sobie wybaczyć. Jasnym punktem tej historii jest relacja łącząca Evie z księciem - przyjaźń od lat dziecięcych, dzięki której bohaterowie rozumieją się bez słów. Pomagają sobie nie oczekując niczego w zamian, wspierają się nawet w najbardziej krytycznych momentach. Z kolei Evelyn w stosunku do Annamette kieruje się sentymentem i poczuciem konieczności odkupienia win. Widzi w niej kogoś, kogo straciła kilka lat temu, co budzi w niej lojalność i zaufanie do obcej osoby. Evie nie dostrzega przez to oczywistości, nieświadomie daje się wciągnąć w intrygę. Przynosi to opłakane skutki. 

W miłości wszystko jest niebezpieczne.

Kreacja głównych bohaterek wypadła o wiele lepiej od kreacji męskich postaci. Niklasa polubiłam od razu - wyobrażam go sobie jako przystojnego młodego mężczyznę z uroczym uśmiechem i oczami szczeniaka. Jego serce wypełnione jest dobrocią i odwagą. Kluczową rolę w Wiedźmie morskiej odgrywa również Iker - kuzyn Nika także posiadający książęcy tytuł. Jednakże na tym kończy się jego podobieństwo do Niklasa,  gdyż Iker to pyszny i pewny siebie flirciarz, do którego - nawet pomimo najlepszych momentów - nie poczułam choćby iskierki sympatii. W przeciwieństwie do reszty postaci, na niego nie trzeba było sprowadzać nieszczęścia. Bezbłędnie sprowadził je na siebie zupełnie sam.

Podsumowując, Wiedźma morska to mroczna i klimatyczna opowieść o upadku Urszuli - wiedźmy z Małej Syrenki. Zakończenie niesamowicie mnie zaskoczyło i zmusiło do zastanowienia się nad treścią. Na sierpień przewidywana jest zagraniczna premiera drugiego tomu (Sea Witch Rising). Przyznam, że kontynuacja tej historii bardzo mnie zaskoczyła, gdyż Wiedźma morska to idealna jednotomówka. Niemniej jednak, jestem bardzo ciekawa tego, co Sarah Henning przygotuje dla nas w tomie drugim. 

* opis wydawcy

** opis wydawcy

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu NieZwykłe!